"Napisali o Nas"
Paweł Brzykcy, Teraz Rock:
„Z internetowej strony Noibla wynika, że grający na instrumentach klawiszowych Krzysztof Malec chciałby widzieć w tym materiale syntezę dokonań Stinga, Branforda Marsalisa, Marka Napiórkowskiego, Moniki Borzym, Coldplay, Stevena Wilsona …. Ambitne założenia, ale ta lista dobrze wskazuje klimaty jakie tu znajdziemy. To prog rock „poszerzony”. Łagodny wysoki śpiew Katarzyny Sobkowicz-Malec, delikatne partie gitary klasycznej, saksofonu (gdy Darek Rybka „zaśpiewa” na sopranowym – ciary!), pejzarzowe solówki Leszka Jarzębowskiego na gitarze elektrycznej, ciepły puls basu, nierzadko subtelna perkusja – ładnie się to układa ...”
Marek Toma, rockarea.pl:
„Na ogólny klimat ogromny wpływ mają instrumenty dęte: saksofon sopranowy (Dariusz Rybka) i obój (Paweł Nyklewicz), które przewijają się przemiennie, w większości kompozycji. Subtelnego rysu utworom, dodaje czasem również gitara klasyczna (Katarzyna Sobkowicz Malec), oraz kontrabas (Grzegorz Klimczak). Sięgnięcie po takie instrumentarium, dodało tej płycie wyjątkowej delikatności”.
Mariusz Danielak, artrock.pl:
„...No i jest sporo solowych popisów i to nie tylko na wspomnianym oboju czy saksofonie, ale przede wszystkim na gitarze. Jarzębowski gra bardzo melodyjnie i malowniczo zarysowuje klimat kompozycji (Utani, Atlantis, Coming Home). Są też wreszcie solowe figury Malca na klawiszach w One Minute More, Utani, czy Metanoi. W niektórych miejscach jest nawet bardzo oldschoolowo za sprawą mocno „Hammondowych dodatków”. Pewnego wyrafinowanego smaku całości dodaje bas Krzysztofa Wyrwy, lekko pulsujący, niekiedy blisko delikatnie funkowego entourage’u.
Ładny to album, w którym z muzyką idealnie komponują się liryki autorstwa Krystyny Gutowskiej, jak choćby te słowa wyrwane z Atlantis: „My dreaming time is full of life! Choose what You miss, find Your Atlantis!”.
Marcin Mlek, „muzol”:
„Na wyróżnienie zasługuje, pełen pięknych melodii, lekko jazzujący ‘’Utani.’’ Cała gama ciepłych, klawiszowych brzmień oraz śpiewne solo gitary w finale. Prawdziwy majstersztyk”
Artur Chachlowski, mlwz.pl:
"Album wypełniony jest spokojną, nieśpieszną, chwilami wręcz uduchowioną muzyką. Myślę, że w takich właśnie klimatach głos Katarzyny brzmi najlepiej. Jej wokalne interpretacje w utworach „Faux Pas”, „Utani” czy „Metanoia” brzmią po prostu znakomicie. Gra całego zespołu także może się podobać. Jest na tej płycie kilka naprawdę znakomitych momentów, jak na przykład solo zagrane przez Krzysztofa Malca w „Metanoi”. Palce lizać!"
Grzegorz Elsync, radio-elitacafe.ayz.pl:
„Zdradzę też rąbka tajemnicy, że w najbliższej audycji zagramy z długo wyczekiwanej płyty grupy Noibla. Płyty genialnej, płyty której słucha się z zapartym tchem, od pierwszego do ostatniego utworu, i później od początku.”
Ponad ćwierć wieku temu w Krakowie powstał progrockowy zespół Albion. Na przestrzeni lat skład grupy się kilkukrotnie się zmieniał. Mimo tego, grupa wydała 6 albumów długogrających. Po wydaniu ostatniej płyty „The „Indefinite State Of Matter” drogi członków Albion zaczęły się rozchodzić. Wokalistka Katarzyna Sobkowicz-Malec, klawiszowiec Krzysztof Malec oraz gitarzysta Leszek Jarzębowski powołali do życia nowy projekt – Noibla. Niedawno ukazała się pierwsza płyta tej formacji, zatytułowana „Hesitation”. W poniższej rozmowie Kasia opowiedziała mi o okolicznościach powstania tego projektu, genezie płyty i dalszych planach grupy.
MM: Jak właściwie powinniśmy traktować zespół Noibla? Jak kontynuację Albionu?
KS-M: Noibla to zupełnie nowy koncept na scenie muzycznej. Jednocześnie zakończyliśmy etap Albionu.
MM: Ostatnia płyta Albionu wyszła 6 lat temu. Co zatem poszło nie tak?
KS-M: Myślę, że podejście do muzyki się zmieniło, a także nasz gust muzyczny. Próbowaliśmy coś zrobić wspólnie z Jurkiem (Antczakiem, gitarzystą Albion – przyp. MM), ale nie wyszło… Zabrakło chemii.
MM: Czemu zatem na „Hesitation” trzeba było tak długo czekać?
KS-M: Ponieważ wiele minut muzyki poszło do kosza. Pod nowy projekt i nowy wizerunek starannie dobieraliśmy muzyków tak, aby wszystko super zagrało. Następna płyta będzie dużo szybciej. Myślę że początek przyszłego roku.
MM: No właśnie – trzon grupy stanowisz Ty, Krzysiek i Leszek. Czemu reszta muzyków jest „z doskoku”?
KS-M: Wszystkie kompozycje przygotowaliśmy we trójkę. Skorzystaliśmy z umiejętności wielu bardzo dobrych muzyków, którzy grają w wielu projektach muzycznych – od jazzu po muzykę poważną.
MM: Czemu jednak żaden z nich nie jest wymieniony jako członek zespołu?
KS-M: Ponieważ są to muzycy, którzy są gośćmi na naszej płycie , a co za tym idzie – nie komponowali utworów.
MM: „Hesitation” przynosi prawie 50 minut muzyki spokojnej, nostalgicznej, zwiewnej i delikatnej. W tekstach przewijają się różne emocje, choć dostrzegłem głównie tęsknotę i swoistą melancholię. Takie uczucia towarzyszyły wam przy tworzeniu tej płyty?
KS-M: Tak było. Chcieliśmy, aby ta płyta trafiła do wielu słuchaczy. By każdy znalazł na niej coś dla siebie. Oprócz spokojnych utworów, nagraliśmy również dynamiczne. Płyta jest obrazem naszych odczuć w tamtym czasie.
MM: Gdzie znajduje się cysterski dzwon z „Cistercian Bell”?
KS-M: W Krakowie, w Opactwie Cystersów, w którym braliśmy ślub z Krzyśkiem.
MM: Wydaje mi się, że utwór tytułowy ma kilka znaczeń. Po pierwsze: odstaje od reszty na plus – wyróżnia się nie tylko brzmieniem kontrabasu Grzegorza Klimczaka, ale także Twoim wokalem, który brzmi inaczej. Po drugie – tekstowo traktuje zdaje się o zmaganiu się ze współczesnością, gdzie zacierają się pewne granice zachowań, przestrzeni, praw, obowiązków. Po trzecie – podsumowuje nijako całość – wobec czego to tytułowe wahanie?
KS-M: Brzmienie utworu „Hesitation” to taki nasz eksperyment. Kontrabas pięknie podkreślił nastrój tekstu. Wahanie, to niepewność w podejmowaniu decyzji, to brak pewności siebie, którą tracimy w obliczu niepowodzeń, trudnych przeżyć. Tekst jest związany przeżyciami Krysi Gutowskiej, która go napisała.
MM: Zdecydowaliście już, czy na kolejnej płycie pójdziecie w tym kierunku? Tak sugerowaliście w jednym z wywiadów.
KS-M: Dobrze się w tym czujemy. Płyta jest pozytywnie odbierana przez wielu słuchaczy. Mamy sygnały, że ludzie poszukują takich emocji. Cieszymy się że Noibla spodobała się. Chcemy kontynuować i rozwijać ten kierunek.
MM: Rozumiem, że będą koncerty. Kto będzie was na nich muzycznie wspierał?
KS-M: Bartek Staromiejski na perkusji, Krzysztof Wyrwa na basie – świetna sekcja rytmiczna, która zagrała na płycie.
MM: Zaczęliście już tworzyć materiał na nową płytę?
KS-M: Tak, mamy około połowę nowych kompozycji jeszcze bez linii melodycznych. Chcemy, aby część utworów miała teksty w języku polskim. Planujemy również 2 utwory z płyty „Hesitation” nagrać z polskimi tekstami. Będą to „Utani”, „Atlantis” lub Coming Home”.
MM: Teksty po polsku oraz te na nową płytę ponowie napisze Krysia?
KS-M: Ja piszę teksty polskie, a Krysia angielskie. Będziemy się wzajemnie wspierać w trakcie ich pisania.
Rozmawiał:
Maciej Majewski
Koniecznie posłuchajcie!
żródło: http://www.ikmag.pl/katarzyna-sobkowicz-malec-mamy-sygnaly-ze-ludzie-poszukuja-takich-emocji
